فرضیه پالایش (کاتارسیس)، استاد دکتر میر فخرایی

کاتارسیس در اصل معنای خود معتقد است اثر هنری می‌‌‌‌تواند احساسات شدید را برانگیزد. جذابیت و التذاذ حاصل از این دست احساسات در این است که کاتارسیس، نوعی پالایش و تطهیر است و طی آن، بدن و روح هر دو آرامش می‌یابند و تاحدی پاکیزه می‌شوند. 

نظریه اقتصاد سیاسی، استاد دکتر میرفخرایی

 

این نظریه تاکید می کند که فرهنگ و جهان بینی به زیر ساخت اقتصادی وابسته است. ساختار و مالکیت رسانه ها و شیوه عملکرد آنها را بازار می سازد.

نظریه نشر تکنولوژی های نوین ارتباطی، استاد دکتر میرفخرایی

امروزه اطلاعات به عنوان ابزاری قدرتمند جهت تثبیت موقعیت هر کشور و حتی هر فرد مطرح است و بر این اساس باید در اختیار عموم قرار گیرد. فناوری اطلاعات و ارتباطات از جمله مهم‎ترین عواملی است که می‎تواند از طریق اطلاع‎رسانی صحیح و به موقع به روستاییان، در آموزش آنها مؤثر بوده و زمینه‎های توسعة همه جانبة روستاها را فراهم نماید.

تبلیغات انتخاباتی، استاد دکتر میرفخرایی

تبلیغات در مطالعات علمی دوجنبه را شامل می‌شود: تبلیغات تجاری و تبلیغات سیاسی که به «پروپاگاندا» معروف است.
قریب به اتفاق محققان و اندیشمندانی که پروپاگاندا را تعریف کرده اند، روی مفاهیمی چون «قصد و غرض داشتن» و «سوگیری» آن تاکید داشته و دارند. فرهنگ لغت اکسفورد (۲۰۰۲) واژه پروپاگاندا را شامل «ایده‌ها و بیاناتی» می‌داند که «امکان نادرستی و مبالغه در آنها وجود دارد و با هدف کسب حمایت برای یک رهبر سیاسی، یک حزب و غیره استفاده می‌شود». دائرة المعارف اینترنتی ویکیپدیا نیز پروپاگاندا را اینگونه تعریف می‌کند: «انتشار اطلاعات باهدف تأثیرگذاری بر افکار یا رفتار مردم.

نظریه فضای عمومی و رسانه ها، استاد دکتر میرفخرایی

  یورگن هابرماس در کتاب دگرگونی ساختاری حوزه عمومی به تبیین پیدایش تاریخی اجتماعیِ افکار عمومیِ طبقه ی متوسط و بورژوا و استقلال نسبی آن از سلطنت مطلقه در اروپای قرون هجدهم و نوزدهم می پردازد.

نظریه مارپیچ سکوت، استاد دکتر میرفخرایی

عقیده نوئل نئومان این بود که رسانه ها ی جمعی می توانند در عقیده افراد اثر زیادی داشته باشند ولی چون تحقیق در این مورد آسان نیست کسانی گفته اند رسانه های جمعی اثر فوری بر افراد ندارند.

فرایند تحلیل گفتمان، استاد دکتر میرفخرایی

 

فرآیند تحلیل گفتمان، بهسخنرانی یا حتی به طور کلی تر، به زبان گفتاری یا شیوه سخن گفتن اشاره دارد، در این مورد گفتمان صرفاً به زبانی که سیاستمداران یا متفکران نولیبرال به کار می برند اشاره نمی کند، بلکه به اندیشه ها و فلسفه هایی که آنان مبلغ آن اند، نیز نظر دارد.